Historia powstania Kółek Rolniczych w Wielkopolsce ma już 159 lat. Początki sięgają roku 1866 kiedy to w Dolsku koło Śremu powstało pierwsze na terenie Wielkopolski Włościańskie Kółko Rolnicze, którego inicjatorami powstania byli chłopi: Dionizy Stasiak i Antoni Banaszak. Ich działalność stała się wzorem do naśladowania dla innych tworzących się w Wielkopolsce kółek. Największy ich rozkwit odnotowano w latach 1873–1900 dzięki wybitnemu polskiemu działaczowi oświatowemu Maksymilianowi Jackowskiemu, który w 1873 roku został powołany na Patrona kółek rolniczych.
Rola patrona polegała przede wszystkim na udzielaniu pomocy innym w zakładaniu kółek, wskazywaniu im zadań do wykonania, organizowaniu zjazdów prezesów kółek oraz zachowywaniu łączności z Centralnym Towarzystwem Gospodarczym. W czasie pełnienia funkcji Patrona przez 27 lat, Maksymilianowi Jackowskiemu udało się doprowadzić do rozkwitu kółek a Wielkopolska stała się wiodącym regionem ruchu kółkowego na ziemiach polskich. Należy również nadmienić o rozpoczęciu działalności na terenie Wielkopolski w 1907 roku pierwszego Koła Włościanek przy Kółku Rolniczym Żegocin k. Pleszewa.
Pierwszą przewodniczącą była tam Teofila Chłapowska. Do najważniejszych zadań w programie działania kółek rolniczych należały: comiesięczne spotkania kółkowiczów, dyskusje i referaty na temat uprawy roli, produkcji zwierzęcej, postępu mechanizacji, organizacji wystaw rolniczych, udzielaniu porad i pomocy w prowadzeniu gospodarstwa i pozyskiwaniu kredytów, pośrednictwo w zakupie nasion i nawozów.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku 1918, kółka rolnicze mogły wreszcie się organizować bez żadnych ograniczeń. W latach dwudziestych XX wieku zwracano głównie uwagę na rozwój sąsiedzkich zespołów maszynowych, których zadaniem było wzajemne pożyczanie sobie maszyn: siewników zbożowych, kultywatorów, młocarni, kieratów, wialni do czyszczenia zboża. Po latach światowego kryzysu ekonomicznego, po roku 1934, zaczęto inwestować w zakładanie spółdzielczych zakładów przetwórstwa owoców i warzyw. Rolą kółek w tamtym okresie było przede wszystkim organizowanie nowoczesnego rolnictwa rodzinnego i wdrażanie postępu na wsi.
Po zakończeniu II Wojny Światowej komunistyczne władze nie zezwoliły na reaktywowanie kółek rolniczych. Dopiero dokonane w 1956 roku przemiany polityczne pozwoliły na reaktywowanie kółek rolniczych a ich działalność była nastawiona głównie na reprezentowanie i bronienie interesów zawodowych zrzeszonych rolników, podniesienie gospodarki, oświaty i kultury, organizowanie i prowadzenie poradnictwa rolniczego, organizowanie i prowadzenie działalności w ramach kółek rolniczych, kół gospodyń wiejskich i autonomicznych zrzeszeń branżowych producentów rolnych.
Poznański Okręgowy Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych jako spadkobierca pięknej historii działa jako zrzeszenie kółek rolniczych, kół gospodyń wiejskich, gminnych związków rolników, kółek i organizacji rolniczych oraz spółdzielni kółek rolniczych. Jego zadania to obrona interesów rolników, przyczynianie się do unowocześniania i poprawiania efektów gospodarowania, udzielania pomocy organizacyjno-ekonomicznej jednostkom gospodarczym. W 1989 roku podjęliśmy i prowadzimy własną działalność gospodarczą wykorzystując płynące z niej pożytki na samofinansowanie. Posiadamy Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy w Dymaczewie k. Stęszewa gwarantujący ponad 100 osobom wygodne mieszkanie, szkolenie w komfortowych warunkach oraz przebywanie w otoczeniu naturalnym i czystym środowisku.